Heb jij naar je gevoel voldoende en passend kunnen geven? Zijn er dingen die je nog graag zou willen doen? Hoe zal je dit aanpakken? Misschien durf je daar niet voor uit te komen omdat je je onwennig voelt bij de situatie en schrik hebt dat je meer kwaad dan goed zal doen? Kan je dit bespreken met de stervende of met iemand anders die je daarin vertrouwt?
Heb je naar jouw gevoel voldoende erkenning kunnen geven voor de zorg die de stervende jou in de loop van jullie relatie gegeven geeft en nu nog geeft? Indien niet, kan je dat dan nu nog benoemen of op een andere manier duidelijk maken?
Heb jij zelf voldoende erkenning gekregen? Kan je dat op een respectvolle manier vragen? Hoe zou je dit kunnen doen? Kan iemand je daar misschien bij helpen? Als de verwachte erkenning uit blijft, kan je dan voor jezelf een andere manier zoeken om toch nog erkenning te krijgen? Van iemand anders? Van een hulpverlener? Door iets te vragen dat de stervende jou wel kan geven? Kan je begrijpen waarom de stervende zich gedraagt zoals hij zich gedraagt? Kunnen andere mensen je helpen om dit te verhelderen (bv. oudere leden van de familie die het verleden beter kennen, therapeut...)?
Kan je ontvangen wat de stervende jou wilt geven? Hoe geeft hij of zij nog? Is dit voor jou passend? En zo niet, hoe kan je dat dan duidelijk maken? Wat zou je echt nog willen ontvangen?
Hoe kan je samen met andere familieleden over wat er gebeurt spreken? Kan je je gevoelens en gedachten bij hen kwijt? Wordt er naar jou geluisterd? Hoe kan je dit bevorderen?