Ook na het overlijden, kan er nog gegeven en ontvangen worden en blijft de balans nog een tijdje in beweging.
Er wordt bijvoorbeeld door nabestaanden gegeven door beloftes gemaakt aan het sterfbed na te komen. In die zin wordt daar best voorzichtig mee omgesprongen: beloof niet te lichtzinnig iets vanuit de behoefte de ander een plezier te doen of het gemakkelijker te maken. Achteraf wordt het moeilijk om een gedane belofte te ‘vergeten'.
Loyaliteit aan de normen, waarden en gewoonten van de stervende is ook een vorm van geven.
Het houden van mooie rituelen ten behoeve van de gestorvene, is niet alleen geven, maar ook ontvangen.
De zin die men aan het heengaan van de geliefde kan geven, kan een geschenk betekenen voor de betrokkene. Dat kan gaan van persoonlijke groei en veranderingen ten gevolge van de gebeurtenissen, zelf bewuster in het leven staan, een groter spiritueel bewustzijn tot besef en dankbaarheid voor wat de ander betekend heeft en betekent.
In de mate dat er een gevoel van verbinding met de overledene bestaat, kan je ook dat als een geschenk en meerwaarde in je leven ervaren.
Bron: informatie over de contextuele benadering in de palliatieve zorg komt uit de opleiding "Een contextuele benadering van ziekte: de balans van geven en nemen in de palliatieve zorg" gegeven door Katlijn Willems bij de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen in februari 2010.