IZAMEN

Op de lijn tussen hemel en aarde
mocht ik je ontmoeten
je leek te breken-
maar tussen de scherven
ving ik de schittering van je ziel

Ik mocht een eindje mee
je mee uitwuiven
van op de steigers van het leven
Ik proefde de wind van je woorden
proefde even je afdruk in mijn hart

Dank je wel, dappere ziel,
voor jouw leven op aarde
nu teder ingepakt
als een voltooid geschenk

Tussen de plooien van mijn gedachten
stop ik een kleine vlinder
zijn vleugelslag in de warme lentezon
zal mij herinneren aan jou